Περιοδικό Ενδοχώρα: ειδικό τεύχος -αφιέρωμα για την Κύπρο με επιμέλεια Γιάννη Κουριαννίδη και Θεοφάνη Μαλκίδη
«Η Κύπρος μάς επαληθεύει σαν Έλληνες…», γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης «στην Κύπρο το θαύμα λειτουργεί ακόμη», γράφει ο έτερος Νομπελίστας Γιώργος Σεφέρης
Με τη βεβαιότητα ότι στην Κύπρο, ακόμη και έτσι, ημικατεχόμενη και τραυματισμέ-νη, «το θαύμα λειτουργεί ακόμη», η «Ενδοχώρα», με τη συμπλήρωση πενήντα ετών από την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, με τη συμπλήρωση μισού αιώνα τουρκικής κατοχής, καταθέτει τη δική της συμβολή, με το αφιέρωμα αυτό, στην Κύπρο.
Το ειδικό τεύχος – αφιέρωμα για την Κύπρο, με επιμέλεια Γιάννη Κουριαννίδη και Θεοφάνη Μαλκίδη, όπως και τα προηγούμενα για την Επανάσταση του 1821 και για τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, μία σημαντική για πολλούς λόγους τριλογία, αποτελεί τον καρπό μίας συλλογικής προσπάθειας και στην περίπτωση της Κύπρου για να αποτυπωθούν πτυχές της ιστορίας, του πολιτισμού, της παράδοσης, της πολιτικής και να αναδειχθούν προτάσεις για το μέλλον του Κυπριακού και όχι μόνο Ελληνισμού.
Στο αφιέρωμα δημοσιεύουν τα κείμενά τους οι Πάνος Ιωαννίδης («15 Αυγούστου 1974 - Η προδοσία της Αμμοχώστου» και «Εντονότερη παρά ποτέ η ανάγκη για συγχώνευση των κρατών Κύπρου και Ελλάδας»), Σπύρος Δημητρίου («Αποχαιρετισμός σ’ έναν Έλληνα Καταδρομέα του 1974»), Σταυρούλα Εμμανουήλ («Το Χρονικό του Μαχαιρά. Μία σημαντική μεσαιωνική πηγή για την Κυπριακή ιστορία»),Αθανάσιος Καραθανάσης («Η δραματική πορεία της Κύπρου την περίοδο 1955-1974»), Λεωνίδας Κουμάκης («Κυπριακό: Απλός οδηγός για τη νέα γενιά»), Βάσος Φτωχόπουλος («Μία διαφορετική προσέγγιση της Ελληνικής Κύπρου…..» και «Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ): η πιο λαμπρή όψη της ιστορίας μας»), Βάσος Φτωχόπουλος-Ελενίτσα Ευτυχίου- Αλέκος Μιχαηλίδης («Κύπρος – Ελλάδα –Ελληνισμός: Το Ελληνικό Πρόταγμα»), Παπαδημητρίου Απόστολος («Κύπρος: πενήντα έτη κατοχής»), Τάσσος Παπαδόπουλος («Το διάγγελμα του Προέδρου της Κυπριακής για το δημοψήφισμα επί της πρότασης του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για την Κύπρο («Σχέδιο Ανάν»), Μιχαήλ Γ. Δανίκας («Κύπρος 1974-2024: 50 χρόνια εθνικής ταπεινώσεως»), Γιώργος Λεκάκης («Πριν από 3.500 χρόνια, η Κύπρος ήλεγχε το πιο πολύτιμο εμπόρευμα στον κόσμο: Τον «κακό» χαλκό…»), Χαράλαμπος Μηνάογλου («Τὰ Κατεχόμενα τῆς Κύπρου καὶ ἡ Μ. Ἀνατολή: ἢ ἀλλιῶς τὸ Κυπριακὸ καὶ τὸ ΝΑΤΟ»), Πέτρος Τασιός («Σχέδιο Άτσεσον: η στρατηγική επιλογή των ΗΠΑ για την Ένωση Ελλάδας- Κύπρου), Θέκλη Μνάσωνος («Το κυπριακό ζήτημα και η άγνωστη πτυχή της ιστορίας» και «Αμμόχωστος»), Παναγιώτης Χατζηκυριάκου («Κύπρος 1974»), Δέσπω Πηλαβάκη («Η μάνα», «Ίσως», και «1974»), Ιάκωβος Θήρας Καραμολέγκος («Τι έχει μείνει», «Τα γύρω και τα μέσα» και «Χαιρετισμός στον Κυριάκο Χαραλαμ-πίδη»), Λίνα Κατσάνη («Γεώργιος Κατσάνης. Διοικητής 33ης Μοίρας Καταδρομών»), Παναγιώτης Χατζηκυριάκου («Κύπρος 1974 -2024»), Χάρης Φεραίος («Ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου και το fait accompli του Άτσεσον!»), Κώστας Βενιζέλος («Πενήντα χρόνια μετά, υπάρχει και το φωτεινό μονοπάτι»), Θεοφάνης Μαλκίδης («Κύπρος: γη εναλία, εισαγωγή στο ειδικό τεύχος- αφιέρωμα» και «Ο Κυπριακός Ελληνισμός στην Επανάσταση του 1821»).
Στο αφιέρωμα του περιοδικού Ενδοχώρα δεν γίνεται αναζήτηση ή τεκμηρίωση της ελληνικότητας της Κύπρου. Αυτό θα ήταν, κατά τη γνώμη μας, Ύβρις. Είναι βεβαιότητα η συνείδηση που είχε (και έχει) ο Ελληνισμός (και η Οικουμένη πλην ελαχίστων….) για την ελληνικότητα και για τον Ελληνισμό της Κύπρου.
Αυτό που προσδοκούμε είναι η αφύπνιση: «Σ’ αυτό τον κόσμο, που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει ν’ αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου και να βρίσκεται. Όταν, στο δρόμο της Θήβας, ο Oιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα κι αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν: ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας. Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Oιδίποδα.»«Έχουμε», λοιπόν «πολλά τέρατα να καταστρέψουμε». Η διαρκής, η συνεχής, η αέναη ταύτιση, η παντοτινή του Ελληνισμού, άρα και της Κύπρου, είναι με την Αντίσταση, είναι με την Ελευθερία.
.jpg)